Początki futbolu na naszym terenie mają znacznie starszą metrykę niż mogłaby wskazywać data figurująca w nazwie klubu GKS 1962 Jastrzębie.

Wiele wskazuje na to, że pierwszym zespołem na naszej ziemi była Jutrzenka Moszczenica, powołana w 1932 r. przez „Młodzież Powstańczą”. Działalność klubu została jednak przerwana przez wybuch wojny. Po 1945 r. drużynę reaktywowano, ale na skutek nieprzyjaznych działań ze strony władz komunistycznych, Jutrzenkę zlikwidowano. Na jej miejsce powołano Jastrzębiankę Moszczenica, która kilka lat później funkcjonowała jako Ludowe Zrzeszenie Sportowe. Zresztą, w sąsiednich wioskach również powstawały zespoły piłkarskie LZS – tak było w Jastrzębiu Górnym czy Ruptawie. Drużyny te rywalizowały ze sobą na najniższym szczeblu rozgrywek. Być może byłoby tak do dzisiaj, gdyby nie rządowa decyzja o budowie w Jastrzębiu kopalń oraz zaplecza mieszkaniowego dla nich.

Pod koniec lat 50. trwała budowa dwóch kopalń: „Jastrzębie” i „Moszczenica”. Tak duże przedsięwzięcie wymagało zatrudnienia setek młodych mężczyzn ściąganych z całego Śląska.  Coraz aktywniej poczynała sobie młodzieżowa przybudówka PZPR, czyli Związek Młodzieży Socjalistycznej. Jej działacze starali się zorganizować pracownikom budowanych kopalń jakąś namiastkę kultury i rozrywki. Stąd zrodził się pomysł, aby wzorem innych zakładów wydobywczych, budowane kopalnie objęły patronatem zespoły sportowe. I tak wiosną 1961 r. doszło do powołania Górnika Jastrzębie. Informację o tym podały rybnickie „Nowiny” z 24 kwietnia. W cieszyńskim archiwum zachowało się kilka dokumentów poświadczających ten fakt. Wynika z nich,  że klub wpisano do rejestru stowarzyszeń 15 czerwca 1961 r., a w gronie członków-założycieli znaleźli się: Mieczysław Kopka (dyr. Przedsiębiorstwa  Budowy Kopalń ROW), Włodzimierz  Ostaszewski (dyr. KWK Jastrzębie-Moszczenica w budowie), Edmund Dexheimer (kier. Budowy KWK Jastrzębie),  Bernard Hałupka, Florian Gomola, Alojzy Poloczek, Kazimierz Obracaj, Józef  Gajda, Kazimierz Sitek, Tadeusz Plewnia, Lucjan Ratajczak, Józef Mucha, Augustyn Lasota, Henryk Kała, Rudolf Hyła i Franciszek Aprias. Pierwszym prezesem Górnika został Dexheimer, sekretarzem – Gomola, a skarbnikiem – Sitek. Był to klub skupiający oprócz piłkarzy, także hokeistów, siatkarzy i szermierzy.

Już na samym starcie klub miał dużą przewagę nad starszymi rywalami z Jastrzębia i Moszczenicy. LZS-y klepały biedę, tymczasem Górnik mógł liczyć na wsparcie kopalni (zakup strojów, transport), a w dalszej perspektywie miał szansę na dalszy rozwój. Nic więc dziwnego, że wielu piłkarzy LZS-ów po prostu przeszło do Górnika. Doszło nawet do tego, że LZS Jastrzębie Górne musiał się rozwiązać. Co ciekawe, Górnik nie posiadał własnego boiska, a zatem swoje mecze musiał rozgrywać gościnnie na „obiekcie” w Jastrzębiu Górnym (teren byłego targowiska przy ul. Północnej). Mimo to zespół grał bardzo dobrze i swój debiutancki sezon w grupie III klasy C zakończył na czwartej pozycji (o dwie niżej niż LZS Moszczenica). Był rok 1962…

Marcin Boratyn